Εκτός από τις κοπές μικρών διαστάσεων στα λατομεία μαρμάρου, όλες οι άλλες εφαρμογές αδαμαντοφόρων συρμάτων χρησιμοποιούν πέρλες σύμπηξης. Για τα λατομεία γρανίτη, τα σύρματα συναρμολογούνται γενικά με την έγχυση ελαστικού, ενώ για τα εργοστάσια κοπής και επεξεργασίας γρανίτη και μαρμάρου είναι συνήθως πλαστικοποιημένα. Για τα λατομεία γρανίτη προτιμάται η έγχυση ελαστικού, παρόλο που υλοποιείται πιο δύσκολα και κοστίζει περισσότερο, για τους εξής λόγους:

• Το ελαστικό κολλάει καλύτερα στις πέρλες και στο καλώδιο στήριξης, κάτι που το προστατεύει καλύτερα από τη δράση των διαβρωτικών υλικών, ιδιαίτερα όταν το σύρμα παίρνει μικρής ακτίνας κύρτωση (αρχή και τέλος κοπών σε λατομείο).
• Το ελαστικό αντέχει εύκολα στην αύξηση της θερμοκρασίας που προκαλείται από τον κακό έλεγχο της ψύξης με νερό, κάτι που συμβαίνει συχνά στα λατομεία, ενώ το πλαστικό μαλακώνει και χάνει τις ιδιότητες αντοχής..
• Η ευελιξία του σύρματος με ελαστικό είναι μεγαλύτερη, και έτσι μειώνεται ο κίνδυνος ανομοιόμορφης φθοράς των περλών (φαινόμενο εκκεντρότητας).